Gezocht machinisten Hr. Ms. Overijssel, D 815 van Westreis 14-09-1971 tot 13-05-1972

[voor machinekamer]

Omdat morgen mijn aanwezigheid elders is vereist hier het bericht van morgen.

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Woensdag 10-11-1971 St. Eustatius, de majoor elektromonteur vangt en haai, scheepselftal verslaat St. Eustatius met 8-1.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN.


Dinsdagmiddag 09-11-1971 en woensdagmiddag 10-11-1971 ligt het schip voor anker in de Oranjebaai van het eveneens bovenwindse St. Eustatius, ook wel kortweg "Statia" genoemd.
Een opvarende, bekend om zijn gevarieerde praktijk ( en ) in de achterflat, vertelt het volgende: Vol verwachting klopt ons hart of Statia eenzelfde pracht zal vertonen ( als Saba, red. ).
Vanaf het schip zien wij slechts palmen langs een hagelwit strand en op de rotsen Oranjestad met de dreigende voorladers van fort Oranje.
Het is warm en zeer droog bij aankomst met de sloep, maar dapper wordt via de steile trap Oranjestad boven bereikt, terwijl alom de toestellen driftig klikken.
Na het bezoek aan fort Oranje, waar de Hortensia's en de Camelia's weelderig hun pracht vertonen, blijkt dat ik reeds gezocht wordt door de politie.
Maar niet alleen de burgerbevolking maar ook de agenten van politie zijn bijzonder vriendelijk.
De reden van deze politionele zoekt actie is een uitnodiging om mee te rijden in een brandweerjeep met heuse slangen boven het hoofd en een uitdaging om een volleybalwedstrijd te spelen tegen een combinatieteam van leraren, agenten en de arts van het eiland.
Tevens worden de voorbereidselen getroffen voor een voetbalwedstrijd Hr. Ms. Overijssel, D 815 - Statia.
De agent, afkomstig van Aruba, en ik bedenken op de meest uiteenlopende plaatsen op het eiland een fikse brand zodat we snel kris kras over het eiland rijden in de volle overtuiging dat er nergens water voorhanden is en de pomp ook wel niet zal werken.
Aldus wordt fort Holland bezocht met een zeer fraai uitzicht op St. Kitts, een zeer groen naburig eiland.
Aan de Quil rijden wij voorbij: de oude vulkaan met tropische flora en faunain de krater staat helaas niet in brand.
Wel wordt het project van een Amerikaanse real-estate company bezocht, die het eiland in de U.S. propageert met de bedoeling om gekochte grond wederom te verkopen.
Het vliegveld, zowel de oude grasbaan als de nieuwe betonstrip worden bewondert.
Ik heb het geluk een vliegtuig te zien landen en te zien vertrekken.
Dan is de tijd aangebroken voor de voetbalwedstrijd, welke een zoevende vertoning wordt en in een zege voor de Hr. Ms. Overijssel, D 815 eindigt.
Het volleyballen is minder geslaagd voor ons: Statia blijkt stukken beter.
Intussen zijn reeds afspraken gemaakt voor een optreden van onze scheepsband op Statia in het theater Royal en zo 's avonds afscheid te nemen van dit bovenwindse kleinnood.
Dit plan vindt allerwege bijval en zal een groot succes worden.
De terugtocht naar het schip per sloep, die in het ongerede raakt en enige tijd stuurloos rond dobbert, zorgt uiteindelijk voor de volmaking van een opwindende dag.

WORDT VERVOLGT

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Donderdag 11-11-1971 Vieren St. Maarten dag.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN.

Donderdag de 11e van de 11e maand breekt vroeg aan: om 05:30 uur wordt ons 2 tons anker thuisgehaald en wordt koers gezet naar St. Maarten.
We weten al dat er op deze dag gekke dingen dienen te gebeuren, maar deze vroege ellende gaat velen eigenlijk te ver.
Hoe het zij, voor ons is het een verrassing dat deze datum voor de St. Maartenaren, zover levend van het bronsgroene eikenhout, ook uitbundige betekenis heeft.
Want vandaag is het St. Maarten dag, de herdenking van de Frans Nederlandse verdeling van het eiland en de daaraan vastklevende hartverwarmende vriendschap tussen de Franse en Antilliaanse bewoners..
De festiviteiten beginnen met het uitzenden van een officierendelegatie per sloep en volkswagen naar een ceremonie bij een grensmonument en wordt vervolgd met het embarkeren van de mariniers, die kennelijk uitgekampeerd zijn, langszij de steiger van Philipsburg.
Om 12:00 uur liggen we weer voor anker in Grootbaai.
Een eindje verderop ligt majesteitelijk de Franse maritieme bijdrage aan deze dag: het snelle moderne passagiersschip "France".
Thans kan begonnen worden daadwerkelijkons steentje bij te dragen tot de feestvreugde.
De zon schijnt ongedwongen en de sloepen naar de wal zijn weer gezellig vol.
Op het steigertje is het een drukte van belang en de steelband jongens timmeren er afwisselend jolig en loom op los, maar altijd ritmisch muzikaal.
De middag verglijdt met geflaneer door de kleurrijk bevolkte hoofdstraat en het inslaan van de hoog nodige of hoogst onnodige souvenirs.
De keiharde Antilliaanse guldens worden op dit rijksdeel met verbazing bekeken, dodelijk gewend als men is aan de mondaine US dollar.
Om 17:15 uur zet de commandant zeemacht Nederlandse Antilen voet op onze bodem om aan boord een party aan te bieden aan enele bont uitgedoste notabelen van dit gastvrij eiland; daarna zal hij de terugreis memaken.
Inmiddels daalt een zwoele avond over dit aparte wereldje.
St. Maarten bij nacht is een artistieke mengeling van de ongecompliceerde hartstocht van een huwbare maagd, die alleen maar mooi hoeft te zijn, en dat tikkeltje verdorvenheid dat is ingebracht door een handjevol gevluchte, exentrieke rijkaards en dat de naam "nachtleven"met al zijn verukkelijke bijbedoelingen nog net rechtvaardigd.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Vrijdag 12-11-1971 Vertrekken naar Curacao.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN.

Deze ( zij het wat ondoorzichtige geformuleerde, red. ) ervaring komt echter ook ten einde.
Om 03:30 uur meert de onderofficier van de sloep met en zucht van verlichting voor de laatste keer af langs de vertrouwde grijze flank van de jager en valt even later als het bekende blok in slaap.
Even later, 06:00 uur, gaat het weer anker op, we gaan terug naar onze benedenwindse zandbak.
Om 08:30 uur ontwaren we de Hr. Ms. Groningen, D 813 tegen de in de vroege morgen nog vers beschaduwde achtergrond van St. Eustatius.
De tocht wordt verder afgelegd in formatie, maar dat hebt u, oplettende lezer, aldra begrepen natuurlijk.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zaterdag 13-11-1971 Aankomst te Willemstad.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN.

Op deze zaterdag, 13 november, 5 glazen: na Curacao door de bekende opening te zijn binnengedrongen, en uit de bekende slurf van Brion olie geladen en gepeild te hebben, snakkend naar een strootje, vleien we ons naast onze lotgenoot van het eerste uur, Hr. Ms. Groningen, D 813, langszij de Rima steiger.
Wat hebben we nu van deze sprookjesreis meegenomen?
In het kort dit, dat een basis op b.v. Saba velen niet onwelkom zou zijn: zoveel schoonheid zouden we in 8 maanden net kunnen consumeren.

EINDE VERSLAG NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zondag 14-11-1971 Liggen netjes langszij de Hr. Ms. Groningen, D 813 afgemeerd aan de Rima steiger te Curacao.

TE CURACAO.

Zondagse dienst ( onze enigste vrije dag als we aan de wal lagen )

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Maandag 15-11-1971 Afgemerd aan de Rima steiger

TE CURACAO.

Hoe sliepen wij nou aan boord?

Wij sliepen in slaapverblijven van 50 tot 60 man die mechanisch werden geventileerd en er was luchtbehandeling aanwezig.
De stellage van de tampatjes konden gedeeltelijk worden opgeklapt en dan kwam er een bankje te voorschijn waarop je kon zitten.
De tampatjes zelf bestonden uit een buizenframe met daarin een zeildoek dat met touw tussen het buizenframe werd gespannen.
Op het zeildoek lag een schuimmatras van +/- 10 cm. dik.
De tampatjes waren voorzien van twee riemen ( eentje op knie- en eentje op borst hoogte ) zodat je je kon insnoeren bij slecht weer en hierdoor kon je niet uit je tampatje vallen, als je ze niet had vergeten te gebruiken.
Aan de drie hoge stellage van de tampatjes hingen je gasmasker, zwemvest, tas voor vuil wasgoed, handdoek en je werkkleding.
De zapatoes stonden onder het onderste bed en de bewoner hiervan hield er scherp oog op dat deze niet aan zijn hoofdeinde werden geplaatst.

[Jan van den Bogert Tpmkr]

Ik kwam rond deze tijd op de " nieuwe " fregatten, de Evertsen. Wij hadden toen vaste bedden. Geen zeildoek meer, maar wel met een man of vijftig per verblijf.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Dinsdag 16-11-1971 Bevordering van een telegrafist en een bottelier. De bezoldering wordt herzien.Scheepselftal - P.S.V. 1 - 1. De Eerste Officier ( E.O. ) spoort en ieder aan tot goed nummeren ( van het wasgoed ).

TE CURACAO.

In de slaapverblijven had een ieder een kledingkastje die je met een hangslot kon afsluiten.
Hierin moest je je gehele hebben en houden in passen en voor de uniformen en jassen waren er hangkasten beschikbaar.
Erg ruim was het niet.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jar geleden.

Woensdag 17-11-1971 Koffiedrinken bij toren II, want het cafetaria wordt geverfd.

TE CURACAO.

Nu we toch over het cafetaria hebben het volgende:
Het cafetaria werd als eetzaal gebruikt voor de korporaals en manschappen ( de onderofficieren van sergeant en hoger hadden hun "Gouden Bal"en de officieren hadden hun "Longroom".)
Het cafetaria werd tevens gebruikt als ontspanningsruimte voor de manschappen en er werden op zee of in een vreemde haven feestjes gegevan.
Op de bijgaande foto's is het ëetgereedschap"te zien waar we toen die tijd mee tafelden.
Het mag gezegd worden dat het eten altijd erg goed was aan boord gedurende onze Westreis, dus lof aan de koks en bakker.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Donderdag 18-11-1971 Gaan op excursie naar Hato en St. Joris.

TE CURACAO.

HET BEKLIMMEN VAN DE CHRISTOFFEL.

Hallo hallo hier uw OS & O, stille geconcentreerde aandacht, wat was er nu weer te lachen.
Een beklimming van de Christoffel.
Heel erg leuk, moet ik aan me doen dacht ik.
's Ochtends lekker vroeg uit mijn tampatje waar ik toch al te lang in lig en dan een fikse ochtend wandeling en verder de hele dag zo fit als een hoen.
Erg vroeg werd ik gepord, mijn tampatje is toch wel lekker vond ik.
Maar ja je verbergt alle ergernis en treedt manmoedig aan voor het schip om per marine touringcar afgevoerd te worden.
De maten zijn lacherig een beetje nerveus voor het komende gebeuren.
Onze OS & O snurkt, doet hij wel vaker weten we.
Als de optocht stopt staan we aan de voet van een steen, die naar onze begrippen wel erg hoog is.
Daar moeten we nou bovenop.
De gedachte aan mijn tampatje maakt het me moeilijk om niet meteen op strikt militaire wijze rechts omkeer te maken.
Alle maten denken dat waarschijnlijk, maar smoel ophouden en hard lachen en kleinerend naar boven kijken.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Vrijdag 19-11-1971 Zomerverlofperiode 1972 wordt bekend gemaakt.

TE CURACAO.

DE BEKLIMMING VAN DE CHRISTOFFEL.

Het feest begint wanneer een sergeant van de mariniers met de specialiteit klimgeit voorop gaat.
We dachten dat die man alleen voor die Christoffel in de West zat.
En daar gingen we dan.
Zo vroeg is het nog niet zo warm, gelukkig.
Het eerste gedeelte viel dan ook nog wel mee.
We begonnen geruster te worden op de goede afloop en keken nog geringschattender naar boven.
Zoals goede militairen betaamt was het even 5 minuten strootje roken.
Dat doe je altijd, dat strootje roken alvorens verder te gaan.
Onderwijl was die zon wat hoger komen te staan en het begon warm te worden.
Dat nu was de pest voor onze door de drank geconserveerde lichamen.
We raakten op die manier alle drank door transpiratie kwijt en daar reageren we nogal negatief op.
We lachten niet meer, maar moesten onze luchtverdeelkasten intensief gebruiken.
Ook het idee wandeling was helemaal verdwenen.
Dit was gewoon klimmen.
Waarvoor en waarheen denk je dan en de gedachte aan een model rechtsomkeert komt weer in je op.
Maar het is nog steeds smoel ophouden en je gaat door.
Als je terug bent kun je die luie maten een bak vertellen, die luie maten, die zo lang in hun nest konden blijven liggen, de geluksvogels.
En je klimt maar door.
Die sergeant van de mariniers loopt erbij of hij bloemetjes aan het zoeken is, maar ja die man zit alleen voor deze tjot in de West.
We zullen voor hem ons gezicht niet verliezen.
We produceren een moedige glimlach en nemen de volgende hindernis.
Die tjot is maar een kleine 400 meter hoog.
Op de vlakke weg doen we daar rustigjes aan een paar minuten over.
Nu duurt het langer, te lang vinden we.
Toch, wie maar stug doorzet komt er wel.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zaterdag 20-11-1971 Opening van een verbouwd cafetaria.

TE CURACAO.

DE BEKLIMMING VAN DE CHRISTOFFEL.

Eindelijk hadden we dan de top bereikt.
Voor ons ontrolde zich een geweldig mooi schouwspel prachtig verlicht door een zon, die vlak boven de horizon stond.
Dit was nu Corsouw op zijn best.
Alle verdriet was voorbij.
Hiervoor waren we naar boven gegaan.
Deze ervaring kon niemand ons meer afnemen.
Dit was geweldig.
Helaas kwam het moment van vertrek.
De afdaling was technisch moeilijker dan de klim.
We haalden het echter en doorweekt stonden we voor onze touringcar.
Geheel tevreden reden we terug naar het schip nadat we de sergeant bedankt hadden.
Fit zou ik die dag niet meer zijn.
Toen we bij het schip aankwamen stonden de maten te lachen.
Lat hen maar lachen wij voelden ons helden.
's Middags schoof ik tevreden in mijn tampatje.
Zo'n beklimming moet je niet te vaak doen, want dan gaat de grap er af.
Ik kon heerlijk uitrusten en 's avonds weer een leker pilsje nemen, zodat het lichaam weer ijzersterk geconserveerd werd.

EINDE VAN DIT VERHAAL.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zondag 21-11-1971 Zondagse dienst.

TE CURACAO.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Maandag 22-11-1971 Geen bijzonderheden.

TE CURACAO.

Aan boord hadden wij de beschikking over de in de bijgaande foto's afgebeelde handwapens.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Dinsdag 23-11-1971 Scheepselftal verslaat de Hr. Ms. Groningen, D 813 met 3-1.

TE CURACAO.

DE BEWAPENING VAN ONS SCHIP:
We beginnen van voor naar achteren.

Op het voorschip ( de bak ) staat toren 1 en dit is een Bofors kanon van 12 cm. no. 10. welke voor land-, lucht- en zee doelen bruikbaar is

WORDT VERVOLGT.