Op de A en B jagers was deze mogelijkheid niet aanwezig heer Sprong, men moest zeer regelmatig deze filters schoonmaken.
Mededeling
Collapse
No announcement yet.
Gezocht machinisten Hr. Ms. Overijssel, D 815 van Westreis 14-09-1971 tot 13-05-1972
Collapse
X
-
Vandaag precies 50 jaar geleden.
Zaterdag 04-12-1971 Scheepselftal speelt met 1 - 1 gelijk tegen Universiteit Santo Domingo.
SINTERKLAASJE HALEN.
Behalve de gebruikelijke beleefdheid bezoeken wordt er vandaag, 04-12-1971, door de commandant een krans gelegd bij het nationale monument - het "Altar de La Patria ".
De Nederlandse kolonie wet ondanks de Sinterklaas drukte toch nog tijd te vinden om ons te "entertainen ".
Ten huize van de Hr. Ms. ambassadeur, de heer G. Elshove, werd gisteren avond een daverende receptie gehouden, nu eens niet alleen voor officieren, maar ook voor enige ( hoofd ) onderofficieren.
In de gouden bal ontstaat hierover een lichte verwarring.
In de prachtige tropische tuin van de ambassadeur zijn we die avond echt Nederlanders onder elkaar.
Bij de tegen receptie aan boord op deze zaterdagavond en een ontvangst van de Dominicaanse Marine in hun sprookjesachtige officiersclub gaat het allemaal wat formeler toe, totdat de "toetoep - beentjes "van de vloer komen bij wilde Latijns Amerikaanse muziek.
Vandaag zaterdag 04-12-1971 heeft een deel van de bemanning het schip gelaten voor wat het is en geniet van een bustrip naar de Dominicaanse stranden en nog wel onder gewapende militaire bewaking.
WORDT VERVOLGT.
Reactie
-
Vandaag precies 50 jaar geleden.
Zondag 05-12-1971 Open schip.
SINTERKLAASJE HALEN.
Vandaag heeft de president van de republiek een persoonlijk onderhoud met onze "ouwe ".
In de middag overstroomde bezoekers tijdens "open schip " het schip - het moeten er zo'n 1200 zijn geweest.
En terwijl de Dominicanen naar ons kijken, verkennen wij het binnenland en hier volgt het relaas van een paar bemanningsleden:
Gisteren mislukte het, maar vandaag zouden we nog eens proberen een auto te huren.
We waren nog niet de poort uit of dezelfde kleine jongen van gisteren stond op ons te wachten.
Hij wist nu wel een goed adres - wij er naar toe en inderdaad - deze keer hadden ze wel een auto.
We bedankten de kleine jongen en we dachten dat we nu wel van hem af zouden zijn, maar hij gebaarde dat hij met ons mee wilde.
Dat leek ons wel een goed idee, want we hadden een gids nodig.
We besloten hem "kleine rat "te noemen; hij vond dat wel een mooie naam want hij luisterde er meteen naar.
We zijn in oostelijke richting langs de kust gereden en na zo'n 30 km. landinwaarts getoerd.
We kwamen toen tot de ontdekking hoe mooi en vruchtbaar het land is, vol bomen, planten, bloemen en vruchten (dit laatste moet ik er wel even bij vermelden, want er zijn altijd wel mensen die iets anders denken ).
Hoe meer wij het binnenland introkken, hoe vriendelijker de bevolking werd.
Mooier kan ik niet zeggen want sommige vrouwen liepen er half naakt bij en dan kan je pas goed zien hoe je als man eigenlijk beduveld wordt.
In een klein dorpje zijn we even langs de kant gaan staan om te genieten van het mooie landschap en om wat te dirnken, want dat waren we beslist niet vergeten mee te nemen/
Na wat foto's te hebben gemaakt zijn we verder gegaan en eindelijk kwamen we in de bergen terecht.
Dat was goed klimmen geblazen.
De "kleine rat "zei dat we nog steeds de goeie kant uitgingen, dus wij maar klimmen.
Boven op de berg keken we toch wel wat vreemd.
Onze gids had ons met gebarentaal duidelijk gemaakt dat we aan de anderen kant van de berg er weer af konden maar nu hield de weg op.
Wij weer naar beneden; eenmaal daar aangekomen begon het te schemeren en we besloten om weer naar boord terug te gaan.
De "kleine rat "trachtte ons in zijn gebarentaal weer duidelijk te maken dat er wel een kortere weg naar Santo Domingo was en wij besloten om hem maar weer te vertrouwen.
Dat hadden we beter niet kunnen doen, want de wegen werden steeds smaller en slechter en plotseling kwamen we voor een klein riviertje.
Voor de "kleine rat "was dat geen probleem, want daar moesten we volgens hem gewoon doorheen.
Aan de overkant gekomen hield de auto ermee op.
Het riviertje was waarschijnlijk te diep gewest, maar na veel praten en starten kwam hij weer op gang.
Het leek ons nu well verstandig om iemand anders eens de weg te vragen - na wat heen en weer "gebaren "bleek dat we weer teug moesten.
Toen kwam de aap uit de mouw, "kleine rat "was nog nooit van zijn leven buiten Santo Domingo geweest.
Toen we 's avonds laat in de stad kwamen ( na veel stoppen en "praten ") hebben we hem toch maar vriendelijk bedankt.
En hem duidelijk gemaakt dat we niet kwaad op hem waren door hem de restjes cola en wat fruit mee naar huis te geven.
WORDT VERVOLGT
Reactie
-
Vandaag precies 50 jaar geleden.
Maandag 06-12-1971 Vertrekken naar Willemstad, Sint aan boord.
SINTERKLAASJE HALEN.
Gisterenavond schalden in het cafetaria de overbekende Sinterklaas liedjes uit schorre met bier gesmeerde kelen.
Omdat het machinekamer personeel gedurende ons verblijf in Santo Domingo stoom ree bedrijf ( hierbij loopt per dag 1 zeewacht divisie de wacht en staat er 1 ketelruim volledig en 1 machinekamer met een condensor op 40 % bij ) heeft gelopen, behoeft het pas om 08:00 uur zeewacht te worden voor het machinekamer personeel die ervoor zorgt dat we om 11:00 uur stoom klaar zijn.
Tijdens het ontmeren lijkt het of er een boomstam in onze schroeven zit en moet onze duikploeg in actie komen.
Uiteindelijk vertrekken wij om vol nieuwe indrukken en oefenend Curacao weer op te zoeken.
Zoals het gewoon is voor de maandag bestaat het middag menu uit snert met nasi ( het laatste kon ook spaghetti of bami zijn ter afwisseling ).
WORDT VERVOLGT.
Reactie
-
Vandaag precies 50 jaar geleden.
Woensdag 08-12-1971 Laden olie te Caracas baai.
SINTERKLAASJE HALEN.
Met sluipvaart stoomt het schip die nacht van 7 op 8 december richting Westkust.
Wij weten vijandelijke verkenningsvliegtuigen in onze nabijheid en eens zullen zij ons - ondanks onze verduistering - moeten vangen in hun zoeklichten.
Vlak voor de landing gebeurt dat - het landingsdetachement wordt warm onthaald door de gewaarschuwde "vijand "en wij maken snel afstand van de wal om ons voorlopig schuil te houden op open zee.
Terwijl het detachement door oefent aan de wal doen wij aan onderzeebootbestrijding met de trouwe Wamandai, A 870 en vliegtuigsquadron 1.
WORDT VERVOLGT.
Reactie
-
Vandaag precies 50 jaar geleden.
Donderdag 09-10-1971 Gaan voor anker bij Aruba, expertise vliegtuigbommen.
SINTERKLAASJE HALEN.
Vandaag worden vliegtuigbommen bij de Westkust van Aruba onderzocht door onze duikploeg ( demonteurs kunnen Den Oever nooit vergeten ).
De bommen springen is door de nabijheid van hotels aan het helwitte strand onmogelijk en we moeten ze helaas laten liggen.
De 9 vliegtuigbommen van Amerikaanse makelij uit de tweede wereld oorlog die 1 1/2 km. uit de kust op 10 meter diepte liggen zullen pas in december 2014 op verzoek van de Arubaanse gouverneur door de E.O.D. van de zeebodem worden opgehesen en ergens anders op een diepte van 220 meter worden afgezonken.
WORDT VERVOLGT.
Reactie
-
Uit het vorige bericht (# 444).
De 9 vliegtuigbommen van Amerikaanse makelij uit de tweede wereld oorlog die 1 1/2 km. uit de kust op 10 meter diepte liggen zullen pas in december 2014 op verzoek van de Arubaanse gouverneur door de E.O.D. van de zeebodem worden opgehesen en ergens anders op een diepte van 220 meter worden afgezonken.
Defensie heeft in de buurt van Aruba negen vliegtuigbommen uit de Tweede Wereldoorlog geruimd. De explosieven lagen zo’n anderhalve kilometer uit de kust, op een diepte van ongeveer tien meter.
De kust voor de High Rise Hotels is een drukbezochte duikspot, vanwege de aanwezigheid van een gezonken Duits vrachtschip. De Explosieven Opruimingsdienst heeft de bommen deze week van de zeebodem gehesen en elders afgezonken naar een diepte van 220 meter.
De ruiming is gedaan op verzoek van de Gouverneur van Aruba. Defensie stuurde daarop het team van de EOD.
De negen bommen waren van Amerikaanse makelij. Toen nazi-Duitsland in 1940 Nederland binnenviel, werd het Duitse vrachtschip SS Antilla door de kapitein voor de kust van Aruba tot zinken gebracht. Hij wilde daarmee voorkomen dat het schip in handen viel van de vijand.
Daarna werd het zeegebied rondom de Antilla gebruikt als oefengebied door het Amerikaanse leger. Dat had op Curaçao een squadron onderzeebootbestrijdingsvliegtuigen gestationeerd.
Duitsland wilde met duikboten voorkomen dat kostbare brandstof van de raffinaderijen op Aruba en Curaçao aan de geallieerden werd geleverd. De Amerikaanse aanvallen moesten dat voorkomen.
Omdat er meer wrakken voor de kust van Aruba lagen, oefenden de Amerikanen geregeld met het gooien van bommen op objecten onder water.
Bron: NOS ( 19-12-2014 ).
De Antilla was een Duits koopvaardijschip. Na de inval van Duitsland in Nederland werd het schip omsingeld door Nederlandse Mariniers en het werd verzocht zich over te geven.
De kapitein wilde het vrijwel nieuwe schip echter niet overgeven aan de vijand en bracht het tot zinken. De bemanning werd geïnterneerd voor de rest van de oorlog.
Het wrak, één van de grootste in het Caraïbisch gebied, is nu een populaire duiklocatie.
Bron: Traces of war.
Vriendelijke groet, Hans.
"Om de kracht van het anker te voelen moet men de storm trotseren". (Pas als je iets ernstig meemaakt, weet je op wie je kan vertrouwen).
- 1 like
Reactie
-
voor machinekamer schreef Bekijk Berichtenkapitein harry geurkink (voorm kwartiermeester)mps bep glasius
Reactie
-
Vandaag precies 50 jaar geleden.
Vrijdag 10-12-1971 Komen aan te Willemstad, Mariniers vier korps verjaardag.
SINTERKLAASJE HALEN.
Na het bekende: "Okidoki Overijssel "gaat de pontjes brug open vandaag en begint een lange stillig periode.
De feestmaand december - voor velen de moeilijkste periode van de hele term.
Reactie
-
Met KNSM schepen aan de Westwerf.
De Koningklijke Marine en de K.N.S.M, waar ik "ooit ben begonnen", speelden een grote rol op het eiland.
De K.N.S.M. zorgde met haar passagiersschepen "Oranje Nassau" en "Prins der Nederlanden" voor het vervoer van de militairen en burgers tussen Nederland en Curacao.
Vaak was het gezellig op de West Werf aan de Otrabanda, met een steelband op de kade en honderden kennissen en familileden, die afscheid namen bij het vertrek van de schepen.
Ook de vrachtschepen van de K.N.S.M lagen regelmatig te laden of te lossen aan de West Werf. Soms meerden de Passagiersschepen af aan de Kleine Werf te Scharloo aan de oostkant vanSt. Annabaai.Vriendelijke groet, Hans.
"Om de kracht van het anker te voelen moet men de storm trotseren". (Pas als je iets ernstig meemaakt, weet je op wie je kan vertrouwen).
- 2 likes
Reactie
Reactie