Gezocht machinisten Hr. Ms. Overijssel, D 815 van Westreis 14-09-1971 tot 13-05-1972

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Vrijdag 21-01-1972 Geen bijzonderheden te vermelden.

TE CURACAO.

Na een lange dag en nacht met weinig slaap gisteren i.v.m. de oefening met aanvullend de normale werkdag vandaag is er weinig animo om de wal op te gaan.

[voor machinekamer]

Omdat ik morgen mijn bezigheden elders heb hier alvast de gebeurtenissen van morgen zaterdag 22-01-1972.



Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zaterdag 22-01-1972 All ranks party Vaerssen baai ( nu Kokomo beach ); Slechte afloop voor een matroos.

TE CURACAO.

Het verhaal van de matroos.
Onze matroos was die avond paai BBQ.
Hij zag dat zijn maat, een aan boord geplaatste duiker, voldoende had gedronken en besloot toen om de duiker naar de truck te brengen zodat die hem naar boord kon brengen en zijn tampatje kon opzoeken.
Bij de truck aangekomen bemerkte onze matroos dat er iets aan de hand was bij de bus die bestemd was voor de uitgenodigde dames.
Bij de bus stonden een aan boord geplaatste marinier en 7 Curacaoenaars te bakkeleien.
De 7b Curacaoenaars wilden per se met de bus mee en daarbij kreeg de marinier klappen, onze matroos bedacht zich geen moment en schoot de marinier te hulp.
Op een gegeven moment was onze matroos met 7 Curacaoenaars aan het vechten.
Na afloop keerde onze matroos terug naar de party waar men vroeg wat er gebeurd was omdat hij onder het bloed zat.
Onze matroos vertelde hun dat hij een van de Curacaoenaars met een steen op zijn kanus had geslagen.
Men vond dit maar vreemd omdat de bloedvlek steeds groter werd.
Bij inspectie blek dat er een gedeelte van zijn ingewanden buiten zijn buik hingen.
Onder leiding van een machinist en een matroos met brevet onderzeebootverkenner werd onze matroos naar het ziekenhuis gebracht waar bleek dat hij 7 steekwonden had opgelopen, waarvan er twee ernstig n.l. die in zijn buik en die in zijn linker long vlak bij zijn hart.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zondag 23-01-1972 Scheepselftal speelt gelijk tegen Willemstad.

TE CURACAO.

Zondagse dienst.

Wat er met onze matroos was gebeurd ging als een lopend vuur door de bemanning van de Hr. Ms. Overijssel, D 815, die meteen op onderzoek naar de culprits ging.
Op een gegeven moment bleek dat de culprits dienstplichtige mariniers van Curacao waren die waren gelegerd op de marine basis Parera , dus op dezelfde marine basis waar wij aan de Rima steiger lagen.
Toen er op het schip op allerlei plaatsen kettingen e.d. verdwenen stelde de commandant meteen een algeheel passagiers verbod in ter voorkoming van erger.
Toch zijn de culprits door een paar bemanningsleden in de nachtelijke uurtjes in hun slaapbarak bezocht en d.m.v. vaderlijke vermaningen is aan hun verstand gebracht dat ze dit nooit meer moesten doen.
De matroos zelf heeft nog een poosje in de I.C. gelegen, en stelde alles in het werk om toch maar mee te kunnen met onze aanstaande reis naar Peru, doch gezien zijn verwondingen zonder resultaat.
Hij kreeg natuurlijk voldoende bezoek in het ziekenhuis en vlak voor ons vertrek naar Peru werd hem ter troost een grote fruitmand gebracht, maar het personeel van het ziekenhuis kende inmiddels de bemanning van de Hr. Ms. Overijssel, D 815 en kwam er al snel achter dat een groot gedeelte van het fruit was vervangen door alcoholische versnaperingen en dat alleen de toplaag uit fruit bestond en toen moest het bezoek inclusief de fruitmand het ziekenhuis weer verlaten.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Maandag 24-01-1972 Hr. Ms. Isaac Sweers, F 814 en Hr. Ms. Friesland, D 812 te Willemstad.

TE CURACAO.

Als gevolg van onze aanstaande reis naar Peru nemen de twee vandaag aangekomen schepen de taak van stationsschip tijdelijk van ons over.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Dinsdag 25-01-1972 De laatste hand wordt gelegd voor ons vertrek morgen naar Peru.

TE CURACAO.

Ons reilen en zeilen tot nu toe is te zien op bijgaande kaarten.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Woensdag 26-01-1972 De ree wacht van de machinisten is vanmorgen om 00:00 uur begonnen met het opstoken van 2 stoomketels zodat we later in de morgen kunnen vertrekken naar onze volgende bestemming Peru.

TE CURACAO EN LATER DIE DAG OP WEG NAAR PERU.

In de "donkere dagen"voor kerstmis ontving de commandant de opdracht van de bevelhebber der zeestrijdkrachten om in de periode van 26-01-1972 - 02-03-1972 met het schip een vlagvertoon oefenreis te maken.
Groot was het enthousiasme toen bekend werd dat hierbij Callao, havenstad van Lima, de hoofdstad van Peru, zou worden aangedaan.
Vijf dagen lang zou het schip hier een officieel bezoek brengen in het kader van de "Holland Promotion"; de Hr. Ms. Overijssel, D 815 verkopen, fluisterden kwade tongen.
Was de reis op zichzelf al interessant genoeg, na het officiele gedeelte stond er eindelijk weer eens een oefening met andere vlooteenheden op het programma in de oefengebieden rond Puerto Rico.
Vanmorgen, 26-01-1972, om 11:00 uur vertrekt het schip uit Willemstad en zet onder de kust van Venezuela en Colombia koers naar het Panama kanaal.
Met het passaatje in de rug bestaat er dank zij het mooie weer alle gelegenheid om verfschema en eigen kleurschema bij te houden.
Met name de artillerie krijgt deze keer een extra beurt omdat bekend is dat men in Peru veel belangstelling koestert voor onze Hollands - Zweedse wapensystemen.
Benedendeks wordt het tijdens de afgelopen stillig periode niet gebruikte mooie pak weer tevoorschijn gehaald, ook in Peru zal hoofdzakelijk in uniform worden gepassagiert.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Donderdag 27-01-1972 Bijwerken van verf- en kleurenschema.

OP ZEE.

Op weg naar Lemon Bay bij Colon, Panama waar wij voor anker zullen gaan.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Vrijdag 28-01-1972 Beginnen aan de passage door het Panama kanaal.

TE LEMON BAY EN LATER HET PANAMA KANAAL.

Deze morgen, 28-01-1972, is het nog donker wanneer de Hr. Ms. Overijssel, D 815 in de lichtenlijn de haven van Colon opzoekt en in afwachting van de kanaalloodsen in de Lemon Bay voor anker gaat.
Rekenend op een vlotte doortocht wordt vlakbij de ingang van het kanaal geankerd, maar al gauw blijkt dat het schip eerst op de platvoet aan de beurt komt.
We gaan weer anker op en sluiten geduldig aan bij een 20 tal wachtende koopvaarders; in stelling gebrachte camara's worden voorlopig in de tas gehouden.
Meer en meer verstokte fotografen beginnen zich in de loop van de dag ernstig zorgen te maken en zien, wanneer de verwachte passage steeds maar weer uitgesteld wordt, hun kansen op fraaie Panamakanaal plaatjes dalen met de ondergaande zon.
Wanneer omstreeks 19:00 uur bij avondschemering de eerste sluizen genomen worden, proberen enige, met supersnelle film uitgeruste enthousiastelingen dit evenement vast te leggen, wanhopig zoekend naar juiste belichtingstijden.
In de snel invallende duisternis zoeken driftige locomotiefjes houvast met de Hr. Ms. Overijssel, D 815, sleuren haar met een sneltreinvaartje het 3 verdiepingen tellende sluizencomplex door en spugen haar - een uurtje later en 26 meter hoger - weer uit in de tropennacht voor een vier uur durende sprookjestocht door het Gatun lake.
Die allereerste uren van de donkere wachten moeten balsem zijn geweest op zeemanswonden, inspiratie hebben gegeven aan romantische harten of doodgewoon slaapwekkend hebben gewerkt wanneer je zo lang op ankerrol moet staan.
Het schip glijdt door een prachtige windstille maannacht langs eindeloze bossen, eilandjes en over meren en meertjes.
Op de wal slechts oerwoudgeluiden - aan boord hier en daar een nu en dan oplichtende sigaret en veel, heel veel marinekoffie, met name erg in trek bij twee kanaalloodsen die het schip in alle rust door het nauwe gedeelte van het kanaal - de Caillard Cut _ manoeuvreren.
Sfeerverlichting en floodlights doen hier Walt Disney achtige taferelen ontstaan.
"Net een feestje"fluisterde er iemand nu nog wijn, zachte muziek en vrouwen.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zaterdag 29-01-1972 Laden olie in Bilbao.

PANAMA KANAAL, BILBAO, STILLE OCEAAN.

Tegen middernacht maakt de Hr. Ms. Overijssel, D 815 vast aan de vier locomotieven van de Pedro Miguel sluizen om vervolgens stap voor stap ( via de Miraflores sluizen ) af te dalen tot het 21 meter lager liggende zeeniveau van de Stille Oceaan.
Bij de Miraflores sluizen wordt duidelijk waarom er zolang gewacht moest worden.
Een van de twee grote sluizen voor het "tegenliggende"zeeverkeer is in onderhoud, zodat schepen uit beide richtingen om beurten doorgelaten moeten worden.
"En de kleintjes , zegt de loods nog fijntjes, nadat we om 03:00 uur afgemeerd liggen tegen de olielaadsteiger te Bilbao, "de kleintjes doen we 's nachts ".
Zo kiest de Hr. Ms. Overijssel, D 815 op zaterdag 29-01-1972 om 06:30 uur; moe na de lange nacht, maar vol met herinneringen en stookolie weer zee - de eeuwige Stille Oceaan.
Het weer valt wat tegen, het is kouder dan we verwacht hadden aan deze kant van Amerika.
Velen brengen de middag door op "wit baai "en daarom kan er in alle geniep iets verschrikkelijks gebrouwd worden.
Het doopsel voor de landrotten blijft nog een nacht lang gisten en stinken, aan nieuwsgierige ogen onttrokken door een handig gespannen zeil.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Zondag 30-01-1972 Passeren evenaar, Neptunus aan boord, de VLAM ( vlootaalmoezenier ) laait op.

STILLE OCEAAN OP WEG NAAR CALLAO, PERU.

Maar vandaag, 30-01-1972, is het zover.
Als om 15:00 uur de boeg de evenaar passeert begeeft de commandant zich naar de bak om aldaar Zijne Majesteit Neptunus te ontvangen en hem en zijn trawanten voor te gaan naar het G-dek, waar 189 dopelingen in angstige spanning zijn komst afwachten.
De enkeling die zich onderweg verscholen houdt, wordt door luid brullende volgelingen op een onsmakelijk voorproefje getrakteerd.
De commandant - Meester van de grote oorlogsschelp - verzoekt Neptunus het doopritueel te beginnen, waaraan Zijne Majesteit, zichtbaar bewogen, althans onvast te ben, gaarne gehoor geeft.
De navigatieofficier is blijkbaar minder bereist dan zijn koffiepraatjes doen geloven en gaat als eerste door de ton.
Steeds vlugger volgen de dopelingen elkaar op.
Neptunus, ontroerd door zoveel aanbod, zoekt steun bij tante Ursula en de geneverfles en geeft wellicht iets te vroeg het sein tot algemene feestvreugde.
Maar 's avonds in het cafetaria hebben alle landrotten hun doopcertificaat verdiend, nietwaar?
Of zat daar nog een "uitknijpvis ".

Aan boord hadden wij twee drinkwater tanks in het vooronder waar in totaal 24.000 liter drinkwater in ging en die waren na het doopfestijn binnen een mum van tijd leeg zodat er een algeheel douche verbod werd ingesteld, dus je moest maar zien hoe je jezelf schoon kreeg

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Maandag 31-01-1972 Een bemanningslid ontdekt de douce, de arts eindelijk actief.

STILLE OCEAAN OP WEG NAAR CALLAO, PERU.

Hier boven nog twee nagekomen foto's van het doopritueel van gisteren.

Dat ontdekken van de douche had grote gevolgen.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Dinsdag 01-02-1972 Algemene wasdag, de barbier maakt overuren, scheepskrant.

STILLE OCEAAN OP WEG NAAR CALLAO.

Als gevolg van het gebeuren van gisteren werd een zeer grondige schoonmaak gehouden aan boord waarvan moeders thuis jaloers zou worden.
Wat was nu het geval; gisteren werd geconstateerd dat wij hele kleien verstekelingen aan boord hadden die, hoe kan het anders, in Curacao aan boord waren gekomen.
Deze verstekelingen hadden het zo naar hun zin aan boord dat ze hun plicht om zich te vermenigvuldigen zeer serieus namen.
Die dag zagen wij eruit als een Panamees, want overal op het schip lagen kussens, matrassen, kleding etc. in de zon te luchten terwijl de verblijven werden gesopt.
De gehele bemanning moest een rij vormen aan BB en via de ziekenboeg, die zich in de achterbouw bevond, werd men werd gecontroleerd of men verstekelingen bij zich had en daarna aan SB de ziekenboeg verlaten.
Diegene die verstekelingen te gast hadden werden naar het achterschip geleiden door de barbier gekortwiekt.
Na dit alles werden de bedden en de plaats waar verstekelingen konden nestelen op het lichaam bestrooid met DDT.
Het verbruik van DDT deze reis was erg hoog door dit voorval, n.l. 150 blikken van 200 gram elk.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Woensdag 02-02-1972 Komen aan te Callao, bevordering van een matroos.

STILLE OCEAAN EN LATER AFGEMEERD IN CALLAO, PERU.

Het is woensdag 02-02-1972 en in allervroegste morgen uren en op volle zee wordt het schip buitenboord bijgewerkt met verf zodat onze dame er op haar best uitziet.
In het " praathuis der vissen ' komt de haven roerganger op post en uit de morgennevel doemen de havencontouren van Callao op.
Nadat om 09:00 uur het ontvangst comitee is ingescheept, draait de Hr. Ms. Overijssel, D 815 met een reuze zwaai richting havenmond, zenuwachtig op zoek naar het punt waarop het saluut afgegeven dient te worden.
Ter verwelkoming is zo ongeveer de hele Peruaanse oorlogsvloot uitgevaren, hetgeen het zoeken naar het vlaggenschip, de kruiser Atmirante Grau, niet vergemakkelijkt.
Toch verlopen de eerbewijzen vlekkeloos en om 10:00 uur ligt het schip afgemeerd te Callao.
Op de kade is ter verwelkoming zowaar een muziekkorps aanwezig; een soort marinekapel geeft Zuid Amerikaanse hoempapamuziek ten beste en weet daarmee de overigens nogal smerige kade op te fleuren.
De stad zelf ziet er niet veelbelovend uit; Lima, zo horen we later, ligt een half uur autorijden van hier en heeft wel de allures van een wereldstad.
Veel oude gebouwen, paleizen en statige huizen in prachtige tuinen.
Maar zoals overal schuilt aan de rand van de grote stad de armoede; krotten in een zandwoestijn, want wat er ook gedroomd mogen hebben, de hele kuststrook is een groot kaal strand zonder ijscotenten.
Zeer vruchtbare grond zeggen ze hier, als je maar regelmatig water over de akkers laat vloeien.
We knikken begrijpend, dat kennen we van ons eigen Curacao, nietwaar?
De commandant heeft het bijzonder druk deze eerste dag.
Hij legt bezoeken af bij de commandant van de marinebasis, de havenmeester, de prefect en de burgemeester van Callao.
Al deze autoriteiten brengen een tegen bezoek aan boord.
In gezelschap van Hr. Ms. Ambassadeur, Zijne Excelentie J.B.S. Lankamp maakt de commandant vervolgens zijn opwachting bij de Peruaanse minister van marine, vice admirante Luis Ernesto Vargas Caballero.
Grappig dat je hier de voornamen kent.
Om 17:00 uur wordt er in de longroom een persconferntie gehouden; de pers volgt trouwens het gehele bezoek op de voet en lanceert de later aan boord veel gehoorde kreet: Marineros Hippie's.
Overigens fietst de lange ( blonde ) haardracht er best in.
Opvallend veel bemanningsleden vinden een tweede huis bij een Peruaanse of Nederlandse familie.
En dat terwijl de Nederlandse Vereniging in Peru al zo ontzettend veel doet om het iedereen naar de zin te maken.
Een ontvangst aan boord ( woensdagavond 02-02-1972 ), O.K., dat komt in de beste havens voor, maar een tegen ontvangst voor de hele bemaning de dag daarop ..... dat zie je niet elke dag.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Donderdag 03-02-1972 Kranslegging bij monument Admirante Grau, scheepselftal speelt gelijk tegen Peruaanse Marine ( 3 - 3 ), feest in de Jockey club, een OV-er kiest het verkeerde bed.

AFGEMEERD TE CALLAO, PERU.

Een lange rij bussen met getoetoepte en lang gewitte "Hippies "gaat donderdagavond 03-02-1972 op weg, naar de "All rank party "in de Jockey club.
De bereisde maten beginnen de stad al aardig te kennen, er zijn er vanmorgen al zo'n 70 mee geweest met bus trips.
Een handjevol voetballers en hun trouwe supporters leunen wat vermoeid achterover, zij hebben 's middags de wedstrijd van de eeuw meegemaakt, Nederland - Peru ( 3 - 3 ), een morele overwinning op technisch begaafde voetballers onder een brandende zon.
Hierbij moet wel voor de eerlijkheid de kanttekening worden gemaakt dat onze voetballers, die duidelijk vele malen beter speelden dan de Peruanen, niet mochten winnen van de legerleiding en daarom nam de coach tijdens de rust twee sleutel figuren in het spel terzijde om wat er ook gebeurde te voorkomen dat er gewonnen werd, dus werd het een gelijk spel.
Wat uitgeblust stappen de helden in rotten van drie uit hun "collectivos "en sjokken naar het feestterrein.
Daar wordt een afwachtende houding aangenomen; leden van de Nederlandse Vereniging spelen de gastheer rol en proberen dapper de feestvreugde erin te krijgen.
Dat hoeven ze geen 5 minuten vol te houden, want nadat de laatste snurker zijn ogen heeft open gedaan, de fantastische mooie omgeving en de eerste druppel inheemse drank ( hoe heet dat nou ook al weer ) tot zich heeft laten komen, begint een "Wij zijn Hollanders feest "van jewelste.
De muziek klinkt geheel eigentijds uit beatgitaren van een lokale ( Amerikaanse ) groep en eigen scheepsband; een volksdansgezelschap doet indianen dansen; Nederlandse en andere aardige meisjes geven uitleg en helpen wanneer en keuze gemaakt moet worden uit het overheerlijke , doch onbekende voedselpakket.
Niemand is in de vijver gevallen.
Het is vrijdagmorgen wanneer de laatste bussen gelukzaligen terug rijden naar het schip.
Nederlandse Vereniging in Peru, dank, zeer veel dank.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden.

Vrijdag 04-02-1972 Ontvangst bij Hr. Ms. Ambassadeur.

AFGEMEERD TE CALLAO, PERU.

Een 10 tal officieren van de Peruaanse Marine bezichtigen vandaag 04-02-1972 de Hr. Ms. Overijssel, D 815
Hun begeleiders zoeken koortsachtig naar de juiste kreten uit het boekje Technisch Engels; hoe zeg je: raket dieptebom, wat heet plottafel en hoe spreek je ballistische correctie uit?
De zwemmers hebben hun problemen tijdens wedstrijden tegen hun veel beter getrainde collega's in de Regatta watersportclub; de Peruanen houden er een overwinning en een door onze eigen Curacao'se M.L.D. vervaardigde fotocollage aan over.
Ten huize van de ambassadeur danst des avonds de etat major met het cocktailglas bij de hand.