De zeeman wordt zeldzaam

[putih1941]

Zeeman wordt zeldzaam
Gepubliceerd op 29 juli 2008, 17:01
Laatst bijgewerkt op 29 juli 2008, 17:03
den helder -
. Rederijen en uitzendbureaus krijgen steeds meer moeite om gekwalificeerde zeevarenden op te sporen. Kapiteins, stuurlieden en machinisten: ze hebben weinig trek meer om maanden van huis te zijn.


,,Het sociale leven aan de wal neemt een steeds voornamere plek in.'' Dat is de ervaring van directeur Arjen Waldus van het Helderse uitzendbureau Serv-All. Zijn bedrijf levert zeevarenden in alle rangen en standen. Van kapitein tot kok, van machinist tot matroos.
Hij krijgt in toenemende mate te maken met sollicitanten die bedanken voor de eer om een aantal maanden naar zee gestuurd te worden. ,,Enkele weken lukt nog wel. De verdiensten zijn prima, daar ligt het niet aan'', weet Waldus.

Lees het volledige artikel in de Helderse Courant van woensdag 30 juli

[zkd spr Ed]

Re: De zeeman wordt zeldzaam

De verdiensten prima!!!!! Dat vind ik ook weer overdreven. mijn ervaring is dat het wel leuk klinkt zo'n dagprijs. Helaas gaan hier nog wel alle kosten van af zoals verzekeringen,vakantie geld, premies enz.

[johannesromkes]

Re: De zeeman wordt zeldzaam

als ze genoeg betalen wil ik wel een paar maanden naar zee hoor tot die tijd heb ik genoeg te doen aan de vaste wal.

[Th.J.Groeneveld]

Re: De zeeman wordt zeldzaam

Inderdaad, de Nederlandse zeeman is zeer zeldzaam geworden. Als ik na 48 jaar scheepvaart terug kijk moet ik eerlijk bekennen dat in de loop van de tijd het leven aan boord, zowel sociaal als materieel volkomen is uitgekleed. Het leven aan boord bestaat alleen nog maar uit eten, slapen en werken. Het praatje of een kaartje leggen met een pilsje na de wacht in de messroom is allang verleden tijd omdat er geen Nederlanders meer aan boord zijn. Ook het gezegde `zo zie je nog eens wat van de wereld`is gereduceerd tot wacht doorlopen in de haven omdat de ligtijd te kort is geworden waardoor het niet eens mogelijk is om nog maar 1 stap buiten de poort van de haven te zetten. De jonge mensen die toch een zeevaart carrier zouden willen beginnen, komen na de lagere school en het voortgezet onderwijs met hun 17de of 18de jaar op de hoge zeevaart school en zijn ruim 20 als ze dan eindelijk `als leerling' aan boord komen.
De eerste en aannemelijke verdienste krijgen ze pas als ze 1e stuurman of 2e machinist zijn geworden. Zet nu eens de investering van leren en werken tegenover het leven aan boord en de verdienste die daaraan gekoppeld is, dan is het niet meer dan normaal dat de eerste keuze niet de zeevaart is maar, een baan in de haven of transport etc. aan de wal. Zeker met een opleiding op de hoge zeevaart school zijn banen in het vervoer aan de wal of in de haven makkelijk te krijgen. Op deze manier hebben de overheid en de rederijen tot op heden een ontmoediging beleid gevoerd en de Nederlanders vervangen door goedkope buitenlanders. Mijn echtgenote mocht onbeperkt mee varen maar had het na een reis wel bekeken, ze stapte van boord met de mededeling `dit is geen leven of beroep maar een afwijking`.

Kapt.Th.J.Groeneveld M.M.

[j.sprong]

Ik wil toch wel graag na zoveel jaar hierop reageren.

Het is, zoals in alle beroepen en sectoren, "wat je ervan verwacht, en hoe je erin staat".
De Nederlandse zeevaart behoort tot de wereldtop. Onze scheepvaart staat bekend als professioneel, high tech, modern en veilig. Er zijn verschillende soorten schepen, van passagiersvaart tot zware ladingvaart.
Het beroep van zeevarende is afwisselend, praktijkgericht en wereldwijd.
Na het behalen van het diploma heeft een zeevarende een goed toekomstperspectief. Zo is er voldoende werkgelegenheid en verdient een startende zeevarende een bovengemiddeld salaris.
Ook biedt de sector uitstekende doorgroeimogelijkheden. Hoe meer ervaring wordt opgedaan en vaartijd wordt verkregen, hoe hoger je kan stijgen in rang. Met perspectief op functies als hoofdwerktuigkundige, of gezagvoerder. (kapitein).
Na een aantal jaren op zee te hebben gevaren, biedt de offshore-industrie en de wal ook voldoende mogelijkheden. Zeevarenden zijn immers breed opgeleid, zelfstandig en weten veel van techniek en veiligheid af.
Voor wie zijn diploma haalt, ligt de wereld open. “Voor iemand die is afgestudeerd is er altijd werk. De Nederlandse officier blijft voor schepen onder Nederlandse vlag van groot belang”, verzekert de KVNR-voorzitter. (Koninklijke Vereniging van Nederlandse Reders).
Zonder buitenlanders zou de Nederlandse vloot echter niet kunnen varen. Van de officieren op de Nederlandse schepen is 56 procent Nederlands. Van de gezagvoerders is 74 procent Nederlands.



Een aardig stukje uit "Nederlandse Zeemanscentrale".

“Zeevarenden zijn het meest gelukkig”
Zeevarenden staan op de eerste plaats van mensen die het gelukkigst zijn in hun werk. Tot die opmerkelijke conclusie kwam Joyce van Leeuwen in haar onderzoek ‘Geluk & Beroep in Nederland’, waarmee ze een aantal jaren geleden afstudeerde aan de Erasmus Universiteit. Zij schreef haar scriptie omdat zij vindt dat bij het maken van een beroepskeuze niet alleen naar geld, carrièremogelijkheden of talent moet worden gekeken. Ook mag de vraag worden gesteld: ‘kan ik met dit beroep gelukkig worden?’
Ik had niet direct gedacht aan stuurlieden, machinisten of piloten. Ik heb statistisch onderzoek gedaan, dus ik weet inhoudelijk niet zo heel veel van deze beroepen. Maar ik kan me voorstellen dat het er bij deze beroepen om gaat dat je je droom achterna gaat. Als kind wist je al dat je piloot wilde worden of naar zee wilde gaan. Misschien speelt de familie hier ook een rol in: sommige beroepen gaan van generatie op generatie. Het lijkt in ieder geval om een bewúste keuze te gaan. Jongeren die bijvoorbeeld naar een HEAO gaan, kunnen nog alle kanten op. Ga je de Zeevaartschool doen, weet je toch wel vrij precies waar je terecht komt.’‘
De mensen die dit werk niets vinden, houden het niet vol en stoppen ermee. Dan houd je natuurlijk alleen diegenen over die deze job wél leuk vinden. De uitvallers hebben een verkeerde keuze gemaakt. Het wonderlijke is dat we eigenlijk niet zo goed weten waarom we bepaalde keuzes maken in ons leven.
Dat je je kinderen een lange tijd niet ziet, zorgt voor een verminderd geluksgevoel. Maar ook hier lijkt de zelfselectie aan het werk: alleen de zeevarenden die het thuisfront op orde hebben, houden het vol. Je moet weg kunnen gaan, zonder al te veel zorgen. Belangrijk is ook dat de sfeer aan boord goed is. In feite neemt het team op het schip een tijdje de rol van de familie over.’

vroon.jpeg