Gezocht machinisten Hr. Ms. Overijssel, D 815 van Westreis 14-09-1971 tot 13-05-1972

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

28-10-1971 Vooroefenen paradeerrol i.v.m. embarkatie Gouverneur Nederlandse Antillen.
29-10-1971 Wordt een telegrafist bevorderd.

Tijdens een onderhouds periode valt er eigenlijk weinig te vertellen.
Daarom wat algemene dingen:
Foto 1 Op de noodbrug werd het roep ( call ) sein PAZJ van de Hr. Ms. Overijssel, D 815 aangegeven.
Foto 2 Op het dekhuis achter toren 1 is de geboorteplaat aangebracht waarop te zien is waar, wanneer en onder welk nummer de Hr. Ms. Overijssel, D 815 werd gebouwd.
Foto 3 De alom bekende scheepsbel van de Hr. Ms. Overijssel, D 815

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Zaterdag 30-10-1971 Oefenen embarkatie Gouverneur Nederlandse Antillen voor.

Het Spinneweb:

Waar ga je naar toe wanneer je een keer wilt dansen in een aardig sfeertje?
In Nederland is deze vraag heel eenvoudig te beantwoorden, want zelfs een klein stadje is wel een dancing rijk.
Op Curacao is het echter een hamvraag.
Goed je kunt meneer Hilton nog wat rijker maken.
Maar Hilton heeft geen dure hotels laten bouwen voor "Jantje in de West".
Jantje kan zich een avond Amerikaan met dollars voelen,en de rest van de maand op en houtje bijten.
Daarna heeft hij een kunstig in elkaar getimmerd eet orgaan.
Anders gezegd: "Houten bek".
Filantropische instellingen houden zich ook niet bezig met dit probleem.
Jantje moet het maar bekijken.
Nu is de Hr. Ms. Overijssel, D 815 niet het eerste stationsschip in de West, maar juist op deze Hr. Ms. Overijssel, D 815 zitten een paar inventieve liedens die het licht zien schijnen
De lichtstraal valt op een oude en niet meer te gebruiken barak.
En iemand moet gedacht hebben: "Wanneer er geen betaalbaar sfeertje is, dan maar iets maken wat het ideaal zoveel mogelijk benadert".
Deze sfeermaker had al een klein voorbeeld gehad van wat er te maken is van een bejaarde barak.
Tijdens de aanwezigheid van de Hr. Ms. Groningen, D 813 werd een verbroederingsfeest georganiseerd in dezelfde barak.
Allen het was wel wat provisoriich gedaan en dus voor verbetering vatbaar.
Wij hebben eerst nog wat gestunteld op de bak.
Twe feestjes lang.
Toen zag iedereen wel in dat dit niet langer ging.
De barak komt weer in ieders gedachten.
Het overleg met de Eerste Officier van de basis gaat vlot en de toestemming komt zonder problemen.
Het sfeermaken kan beginnen.
Vrije tijd genoeg en zo'n mddag zonder enig doel duurt erg lang.
Genoeg mensen die de verveling willen ontvluchten en is er een betere manier denkbaar dan het opknappen van een Barak?
Op een doordeweekse dag lopen heel wat mensen de heuvel op.
Zij sjouwen bezems, emmers en andere schoonmaakgerei mee; schoonmaken is erg hard nodig.
Na het schoonmaken is de barak nog steeds een kale, uitgeleefde ruimte.
Eerst een biertje drinken.
De stemming in de sfeerploeg is goed; nu moet die stemming nog opde muren komen.
Verf is een noodzaak.
Nu munt het marineassortiment bepaald niet uit in originaliteit.
Al die kleuren grijs kunnen dan wel geschikt zijn om een oorlogsschip te camoufleren, voor een danszaal zijn ze in het geheel niet geschikt.
Een kleur is wel bruikbaar.
Loop dekken grijs.
"Dat smeren we op de muur; geeft een fijne ruimtewerking".
Deze gedachte is niet opgekomen na het nuttigen van te veel bier.
We zijn beslist niet van plan om tegen de muur op te wandelen; of toch wel?
Het voordeel van loop dekken grijs is dat het bijna zwart is, zodat het lekker afsteekt tegen het vergane wit dat nu op de muur zit.
Dus een last van heilige dagen.
Bovendien wordt deze verf in grote potten opgeslagen.
We kunnen dus grote kwasten gebruiken.
Dan gaat het lekker snel.
En het gaat snel.
Na twee uur zit de hele ruimte in het grijs.
Het blijkt inderdaad een hele ruime.
Zeker met die ruimte gevende kleur.
Maar ruimte alleen is niet voldoende.
De zo broodnodige sfeer is er nog lang niet.
Lichtgevende verf kan een aardig effect geven.
Zelfs penselen zijn aanwezig en er verschijnt een 100 maal vergroot spinneweb op de muur.
Met daarin een Tarantula.

WORDT VERVOLGT..

[voor machinekamer]

Onze scheepsband: De tarantulas.

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Zondag 31-10-1971 Posttarieven verhoogd.

Vervolg van Het Spinnenweb:

De scheepsband draagt deze spinnennaam en zij voelen zich waarschijnlijk het meest op hun gemak in een aangepast omgeving.
We doen dit niet uit "scheepsband lievendheid".
Meer in het belang van de bezoekers.
In een natuurlijke omgeving zal de band vast weinig last hebben van de zo gevreesde plankenkoorts; en onze oren zullen dan ook niet al te vaak geteisterd worden door verkeerd aangeslagen akkoorden.
Twee nissen blijken bijzonder geschikt voor nog meer lugubere decoraties.
De ruimte raakt al aardig aangekleed.
De kabelgast heeft zijn les schiemannen goed onthouden en hij knutselt een kunstige spin in elkaar.
Dit spinnetje wordt ondergebracht in alweer een spinnenweb dat boven de toekomstige dansvloer is aangebracht.
Ook hier wat lichtverf tegen aan en het begint zowaar te swingen in wat eens een slaapzaal was.
Nu weten de sfeermakers wel waar de dansvloer gepland is, maar weten de bezoekers dat ook?
"We moeten goed zichtbaar maken waar ze kunnen dansen".
Kunnen we mooi met lichtgevende voetstappen doen.
Iemand blijkt in het bezit van een paar flinke voeten, die dan al gauw ingesmeerd zijn met verf.
Lopen maar.
Dat is ook weer gefikst.
De man met de grote stappen kan maar niet genoeg krijgen van het lopen.
Hij wil tegen de muur op.
Dus toch!
Met onze aardse aantrekkingskracht lukt dat niet zonder hulp.
De wandelaar wordt opgetild en met grote vaart tegen de muur geplakt.
Zijn voetafdrukken zijn nu ook voor het nageslacht gemaakt.
Een paar mensen kunnen het niet meer verwerken en liggen met lachstuipen in een hoek.
Aanleiding voor de anderen om ook maar even te gaan liggen.
Je raakt tenslotte toch vermoeid.
Er zijn een paar ultraviolette lichtpuntjes aangebracht om het sfeertje compleet te maken.
Gelukig is het vroeg donker in de West zodat we niet al te lang op de lichttest hoeven te wachten.
Het resultaat is blits.
Het sfeertje is gemaakt.
De naam voor de omgeturnde slaapzaal is dan ook geen probleem.
Met blijdschap geven wij kennis van de geboorte van "'t Spinenweb".

Einde van dit verhaal.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Maandag 01-11-1971 Vertrek naar zee wordt uitgesteld, Gouverneur Nederlandse Antillen embarkeert niet.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

Voor de op het programma staande reis van de Hr. Ms. Overijssel, D 815 naar de kleine Antillen, Sint Maarten, Saba en Sint Eustatius, begin november, bestaat warme belangstelling.
Maar liefst twee autoriteiten zullen zich inschepen om dit sightseing-reisje mee te beleven met onze jongens, te weten: de Gouverneur van de Nederlandse Antillen, Drs. B. Leito en de commandant zeemacht, commandeur A.S. de Vries met zijn echtgenote.
Voorts kunnen we nog een handvol van die groene mariniers tegemoet zien, die op St. Maarten zullen gaan kamperen.
Helaas, wat gebeurt: het voertuig wil niet op gang komen en van maandag 01-11-1971 tot zaterdag 06-11-1971 wordt er wanhopig gesleuteld.
Voorgenoemde autoriteiten hebben inmiddels hun toevlucht gezocht tot een gevleugeld reisbureau.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Dinsdag 02-11-1971 Daar is paniek op de brug, daar is paniek in het ketelhuis.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

Een en ander is overigens voor de gouverneur geen reden om het schip een fraai boekwerk te onthouden, getiteld: Ëncyclopedie van de Nederlandse Antillen", als dank voor de voorgenomen gastvrijheid; een gebaar wat zeer wordt gewaardeerd.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Woensdag 03-11-1971 De Hoofd Technische Dienst staat te zaaien, daar de turbo niet wil draaien, daar is paniek op de brug.

Wat is er nou eigenlijk aan de hand?
Tijdens het opstoken op zondagnacht 31-10-1971 bleek dat de as van de turbo generators condensaat pomp niet was uitgelijnd na de reparatie door de Rijkswerf in Nederland voordat wij aan onze West reis begonnen.
Het was schijnbaar niet eerder opgemerkt en door de al vele draaiuren was er veel schade ontstaan dat eerst gerepareerd moest worden.

Er waren twee turbo generatoren aan boord, eentje in het Voor Ketelruim en eentje in het Achter Ketelruim, en deze stoom gedreven generatoren zorgden voor de stroom voorziening aan boord als het machinekamer bedrijf "bij"stond.
In de Voor Machinekamer stond nog een diesel gedreven noodgenerator.

WORDT VERVOLGT.

[j.sprong]

Tijdens het opstoken op zondagnacht 31-10-1971 bleek dat de as van de turbo generators condensaat pomp niet was uitgelijnd na de reparatie door de Rijkswerf in Nederland voordat wij aan onze West reis begonnen.
Het was schijnbaar niet eerder opgemerkt en door de al vele draaiuren was er veel schade ontstaan dat eerst gerepareerd moest worden.

WORDT VERVOLGT.

Als ik zo vrij mag zijn Laurens, voor diegenen onder ons die zich afvragen wat uitlijnen inhoudt.

Een (centrifugaal) pomp in fundatie-uitvoering dient perfect uitgelijnd te worden, voordat de pomp in gebruik genomen kan worden.
Als de as die uit de "aandrijver" ( turbo of electromotor) komt en de as die uit het pomphuis komt, niet perfect in lijn, door middel van een koppeling, aan elkaar verbonden worden, zal de pomp niet prettig soepel kunnen draaien. De onjuiste uitlijning bij de pomp veroorzaakt verhoogde trillingen en warmteproductie, in dit geval op motor en lagers. Ook de levensduur van het mechanical seal (tegenwoordig) komt door de vele trillingen onder druk te staan.
Een pomphuis/motorcombinatie die niet of onjuist is uitgelijnd, zal niet soepel kunnen draaien. Hierdoor ontstaat extra wrijving in de lagers, waardoor de temperatuur in het lager op kan lopen tot boven de 90 ℃ bij een pomp die een vloeistof van 18 graden Celsius staat te verpompen.
Ook ontstaan er overmatig veel trillingen die soms zelfs in de vloer waarneembaar zijn. Als je iets maar lang genoeg laat trillen, gaat alles door materiaalmoeheid defect. Hierop maken pompvoeten en mechanical seals geen uitzondering.
Meer dan 25% van alle schades aan pompen zijn te wijten aan onjuiste uitlijning.
Iedere keer dat er aan de pompopstelling gesleuteld is, moet de uitlijning wéér gecontroleerd worden. Het volstaat daarbij niet om de pomp na revisie weer op de gebruikte shims terug te plaatsen en met hetzelfde moment alles weer te monteren. Dit klinkt misschien onwaarschijnlijk, maar dit komt in de praktijk veelvuldig voor.

Schade aan de pomp manifesteert zich door:
Lagers die defect gaan, omdat het vet eruit loopt.
Motoren met een korte levensduur vanwege lagerproblemen.
Veelvuldige mankementen aan het ( mechanical ) seal.
Pompvoeten die lostrillen, waardoor de uitlijning nog verder onder druk komt te staan.
Koppelingen die scheuren of breken; er zijn zelfs gevallen bekend van koppelingen die met zo’n klap uit elkaar spatten, dat de stukken dwars door de wand van de machinekamer vlogen. Daar wil je niet vlakbij staan.
Om een optimale levensduur te kunnen garanderen, moet de pompinstallatie voor ingebruikname vakkundig uitgelijnd worden. Indien nodig moet de uitlijning niet alleen in ‘koude’, maar ook in ‘warme’ toestand gecontroleerd worden.

Ik volg jouw reisverslag dagelijks. Leuk en interessant

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Donderdag 04-11-1971 Er wordt nog steeds druk gesleuteld in het Achter Ketelruim.

Op de bijgaande twee foto's is het Achter Ketelruim te zien.

[j.sprong]

Kennelijk was men ook op zoek naar de ware liefde op deze reis.




Bron: Amigoe di Curacao : weekblad voor de Curacaosche eilanden (25-10-1971).

Met een klein foutje van de typograaf.

[voor machinekamer]

Inderdaad een van de bemanningsleden had deze advertentie laten plaatsen in de Amigoe

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Vrijdag 05-11-1971 Het sleutelen in het Achter Ketelruim is bijna ten einde.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

We liggen nog steeds afgemeerd aan de Rima steiger te Curacao.
Maar vandaag zal de reparatie aan de turbo generator ten einde komen.
Ondertussen blijven alleen de bemanning van de Hr. Ms. Overijssel, D 815 en de mariniers in het wonder van de Overijsselse techniek geloven.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Omdat mijn aanwezigheid morgen elders is verlangt hier alvast het bericht van morgen.

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Zaterdag 06-11-1971 Vertrekken dan eindelijk naar zee, de turbo generator draait weer.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

En op deze zaterdag morgen om 08:00 is het dan zover: triomfantelijk stoomt de Hr. Ms. Overijssel, D 815 door de Annabaai naar zee.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Zondag 07-11-1971 St. Maarten.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

Na een nacht varen wordt zondagmorgen een in een groenachtige waas gehuld, trots omhoog priemend bergeiland ontdekt en de officier van de wacht noteert zorgvuldig de, als in een visioen onthulde, naam "Krijgen zicht van Saba in peiling 078, afstand 35 zeemijlen.
Voorlopig is het doel echter St. Maarten, het grootste van de drie bovenwindse Antillen.
Omstreeks het middaguur ankert de Hr. Ms. Overijssel, D 815 in Groot baai tegenover de hoofdplaats Philipsburg.
De sloepen worden gestreken en na de debarkatie van het "Korps"kan het passagieren van de janmaten beginnen.
Dat geschiedt op de ouderwetse manier: per sloep naar de wal, waar men via een houten aanlegsteigertje het eiland op kan schuiven.
St. Maarten delen we al sinds diep in de vorige eeuwen met onze Franse mede avonturiers, die het noordelijk deel van het eiland tot een klein, rommelig paradijs van lekker eten en mooie zwarte vrouwen hebben gemaakt.
Voorlopig hebben we daar nog niet aan gesnuffeld en velen zullen er ook niet aan snuffelen.
Want het Antilliaanse gedeelte biedt ons voldoende Nederlands-toeristisch genot: een langgerekte straat met winkeltjes waar je typische St. Maartense dingsigheidjes kunt kopen ( made in Japan ), mooie witte stranden met veel zon en bikini's en verder: drank ( rum ), ijsjes en verkeersopstoppingen.
Het valt niet te ontkenne dat het gezellig stappen is op St. Maarten: je komt elkaar allemaal tegen in de winkeltjesstraat, je grijnst dom naar maten die änschluss"hebben of proberen te krijgen, je slentert terug naar het steigertje dat iets weg heeft van een wild-west stationnetje met zijn houten overkapping.
Daar kijk je naar gekke Amerikaanse toeristen ( die zijn er altijd ), mooie Creoolsen ( zeldzamer ) en je luistert ontspannen en lui naar de steelband, terwijl je wacht op de overvolle sloep.
Om 18:00 uur die avond klimt de commandeur aan boord, vergezeld van zijn echtgenote, zij zullen de bovenwindse toer van de Hr. Ms. Overijssel, D 815 verder meemaken.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag precies 50 jaar geleden:

Maandag 08-11-1971 Saba.

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

Velen ontdekken voor het eerst dat je van goedkope rum een walgelijke spijker in het heufd krijgt en proberen moeizaam het moment uit te stellen waarop tot daadwerkelijk handelen moet worden overgegaan.
Om 11:00 uur is iedereen weer zover dat men beseft dat we anker op gaan.
De zonovergoten tocht gaat nu verder naar de parel der passaatgordel: Saba.
Van Saba nu valt heel wat interessants te vertellen: ten eerste is het een oude vulkaan, ten tweede steekt hij 182 meters ( Nederlands ) onder de waterlijn en ten derde torent hij 859,5 meters, u raad het al, boven het zeeoppervlak uit.
Voorts telt het eiland 4 dorpen: The Bottom ( hoofddorp ), St. John, Hells Gate en Windwardsside.
In totaal wonen er 1.020 mensen.
De top van de vulkaan is vaak in wolken verscholen, wat het indrukwekkende effect verhoogd.
Een opvarende, die waarlijk toch niet klein van stuk is, vertelt dan ook: "We voelden ons klein en nietig bij deze voor ons zo grote vulkaan, wat op de kaart toch maar een speldeknopje is".
Als ankerplaats wordt de Fortbaai uitgekozen, tegenover de enige weg die over het eiland slingert.
Nadat het ankeren weer gelukt is, komt er een klein roeibootje met een veel te grote Nederlandse vlag er op en een delegatie van het eiland erin om ons te verwelkomen.
De statietrap wordt neergelaten, de sloepen gestreken en het passagieren kan weer aanvang nemen voor de twee vrije wachtsdivisies.
Het aanlegsteigertje is klein en de deining vrij fors, zodat de nodige behendigheid van de sloepbemanningen wordt geeist.
De weg vanaf Fortbaai gaat steil omhoog en janmaat regelt daarom maar een bestelwagen die als taxi dienst wil doen.
De zon doet haar uiterste best om ons een gedroogde lver te bezorgen, doch dat kan worden voorkomen na twintig minuten in The Bottom, waar de rum maar 2,50 ( Antil ) per fles kost.

WORDT VERVOLGT.

[voor machinekamer]

Vandaag 50 jaar geleden:

Dinsdag 09-11-1971 Saba

NAAR DE BOVENWINDSE EILANDEN:

Vervolg van gisteren.

Er is weinig vertier op het eiland maar de mensen zijn er gastvrij en er worden veel kennissen gemaakt.
Niet alleen de natuur valt er te bewonderen op Saba.
Van historisch belang is b.v. een eeuwenoude trap van 542 treden die naar Ladderbaai leidt; deze werd door ons overigens wel bewonderd doch niet betreden, de daartoe noodzakelijke puf ontbrak namelijk.
De Sabaanse vrouwen zitten nietstil, zij bedrijven huisvlijt, voornamelijk borduurwerk.
Des avonds blijkt dat de hupsafladder van de moderne tijd zelfs Saba niet heeft overgeslagen: een dancing, halverwege de oude vulkaanweg gelegen produceert onder leiding van een heuse diskjockey de nodige "beatsound".
Uiteindelijk zoeken we onze weg terug naar de Fortbaai, overmand door vermoeienis, rum en de vele indrukkenals we zijn.
Het gaat nu bergafwaarts en na luttele tijd vinden we de aanlegsteiger.
Daar staat een minder fortuinlijke, de wacht hebbende maat bij een seinlamp om de navigatie van de sloep te vergemakkelijken.
Aan boord gekomen komen we onder het genot van een koel biertje tot de conclusie dat een mooie vrouw en Saba de meest begerlijke zaken zijn op dit ondermaanse.

WORDT VERVOLGT.